دی اتیل اتر یکی از ماده های پرمصرف است که کاربردهای بسیار زیادی در صنعت دارویی و پزشکی دارد.در این مقاله قصد داریم هر آنچه که در رابطه با دی اتیل اتر و کاربرد ها،خطرات و نکات ایمنی هنگام استفاده از آن نیاز دارید بپردازیم :
اتر نام متداول دی اتیل اتر است.
اتر مایعی فرار ، قابل اشتعال ، بی رنگ و بوی مشخص است. این ماده به گروه بزرگی از ترکیبات آلی به نام اترها تعلق دارد. همچنین با نام اتیل اتر شناخته می شود.
فرمول شیمیایی این ماده C2H5OC2H5 است.
ساختار دی اتیل اتر
خواص فیزیکی دی اتیل اتر
- بوی شیرین و تند
- ظاهر مایع
- بی رنگ
- فشار بخار 439.8 میلی متر جیوه
- در دمای 20 درجه سانتی گراد حلالیت اترها ماهیت قطبی دارند ، بنابراین بیشتر از آلکان ها در آب محلول هستند.
خواص شیمیایی دی اتیل اتر
اتر مایع بسیار قابل اشتعال است هنگامی که تحت واکنش احتراق قرار می گیرد منجر به تشکیل دی اکسید کربن و آب می شود.
کاربرد دی اتیل اتر
- به عنوان یک حلال آزمایشگاهی رایج استفاده می شود.
- به عنوان یک حلال عالی برای آلکالوئیدها ، رنگ ها ، چربی ها ، روغن ها ، رزین ها و موم ها استفاده می شود.
- در بازیابی استیک اسید از محلول های آبی در صنعت استات سلولز و پلاستیک استفاده می شود.
نکات ایمنی استفاده از اتر
در صورت استنشاق دی اتیل اتر چه اتفاقی می افتد؟
- استنشاق اتر ممکن است باعث سردرد ، حالت تهوع ، استفراغ و از دست دادن هوشیاری شود.
- اگر با پوست یا چشم تماس پیدا کند باعث تحریک می شود.
- تنفس آن می تواند باعث تحریک بینی و گلو شود. می تواند باعث خواب آلودگی ، برانگیختگی ، سرگیجه ، استفراغ ، تنفس نامنظم و بزاق شود.
- قرار گرفتن در معرض زیاد ممکن است منجر به آسیب رسیدن به کلیه ها بیهوشی یا حتی مرگ شود.
آیا هنوز از اتر به عنوان بی حس کننده استفاده می شود؟
به دلیل کم هزینه بودن و شاخص درمانی بالا با کاهش ناراحتی های قلبی و تنفسی ، اتر همچنان به عنوان بی حس کننده در چندین کشور در حال توسعه استفاده می شود.
آیا دی اتیل اتر قابل اشتعال است؟
اتر بسیار مقاوم در برابر شعله است و می تواند مخلوط انفجاری هوا / بخار را تشکیل دهد. پراکسیدهای اتر دارای نقطه جوش بالاتر از اتر هستند .
یک ماده شیمیایی فرار است که می تواند به راحتی آتش بگیرد یا حتی منفجر شود. بخار دی اتیل اتر نه تنها با شعله باز بلکه توسط منابع حرارتی یا حتی الکتریسیته ساکن نیز قابل اشتعال است.
علاوه بر این ، در معرض نور و هوا می تواند پراکسیدهای انفجاری تولید کند.
احتیاط در هر زمان دست زدن به این ماده یا قرار گرفتن در مجاورت عمومی آن ضروری است.
