تاثیرات اسید بر روی انواع مختلف فلزات

اسید ها می توانند انواع مختلفی از فلزات را خورده یا در اثر فرآیندهای شیمیایی آنها را از بین ببرند.

با این وجود همه فلزات با اسیدها  واکنش یکسانی نشان نمی دهند و بعضی از فلزات در برابر خوردگی آسیب پذیرتر از فلزات دیگر هستند.

بعضی از فلزات با آن ها واکنش شدیدی نشان می دهند . نمونه های متداول سدیم و پتاسیم است .

در حالی که بعضی دیگر مانند طلا با اکثر اسیدها واکنش نشان نمی دهند.

پس این نکته بسیار مهم است که بدانیم آن ها  بر روی فلزات چه تاثیراتی می گذارند.

قادر هستند کدام فلز را در خود حل کتند یا کدام فلز در آن ها حل نمی شود.

بررسی اثرات اسید برروی انواع فلزات

فلزات قلیایی و قلیایی خاکی

فلزات در گروه اول جدول تناوبی به عنوان فلزات قلیایی طبقه بندی می شوند ، در حالی که در گروه دوم فلزات قلیایی خاکی هستند.

هر دو گروه با آب واکنش نشان می دهند و حتی با شدت بیشتری با اسیدها واکنش نشان می دهند.

این واکنش ها باعث تولید گاز هیدروژن می شود. با کلسیم ، منیزیم و لیتیوم ، واکنش نسبتاً ملایم است.

اما فلزات دورتر از گروه با شدت واکنش نشان می دهند ، گرمای کافی تولید می کنند تا گاز هیدروژن را آتش زده و باعث انفجار شود.

فلزات نجیب

آنها در برابر خوردگی در هوای مرطوب مقاوم هستند و با اسیدهای رقیق یا ضعیف به راحتی واکنش نشان نمی دهند.

در زیر به 8 فلز نجیب اشاره شده است:

• روتنیم (Ru)
• رودیم (Rh)
• پالادیوم (Pd)
• نقره (Ag)
• اسمیم (Os)
• ایریدیوم (Ir)
• پلاتین (Pt)
• طلا (Au)

به عنوان مثال ، طلا حتی با اسید نیتریک که یک ماده اکسید کننده قوی است واکنش نشان نمی دهد.

Nitric Acid

فلزات نجیب مقاومت خوبی در برابر خوردگی توسط اسیدها دارند. نقره به راحتی با ترکیبات گوگرد واکنش نشان می دهد. این ترکیبات به نقره ظاهری لکه دار می بخشد.

آهن

آهن نسبتاً واکنش پذیر است. در هوای مرطوب اکسید می شود و زنگ زدگی ایجاد می کند.

اسیدهای اکسید کننده مانند اسید نیتریک با آهن واکنش می دهند و یک لایه غیر فعال بر روی سطح آهن ایجاد می کنند.

تاثیر بر روی آهن

این لایه منفعل از آهن زیرین در برابر حمله بیشتر توسط اسید محافظت می کند ، اگرچه اکسیدهای شکننده لایه می توانند پوسته پوسته شوند و فلز داخلی را در معرض بگذارند.

اسیدهای غیر اکسید کننده مانند اسید کلریدریک (HCL) با آهن واکنش داده و نمکهای آهن (II) را تشکیل می دهند.

آلومینیوم و روی

از نظر تئوری آلومینیوم باید حتی واکنش پذیرتر از آهن باشد.

اما در عمل سطح آلومینیوم توسط یک لایه منفعل اکسید آلومینیوم محافظت می شود ، که مانند یک پتو نازک برای محافظت از فلز زیر عمل می کند.

آن هایی که با یونهای آلومینیوم یک کمپلکس تشکیل می دهند می توانند راه خود را از طریق پوشش اکسید بخورند.

تاثیرات اسید بر روی آلومینیوم و روی

با این حال ، HCL غلیظ می تواند آلومینیوم را حل کند.

روی همچنین بسیار واکنش پذیر است و فاقد لایه منفعل موجود در آلومینیوم است ، بنابراین یون های هیدروژن حاصل از اسیدهایی مانند HCL را کاهش داده و گاز هیدروژن تشکیل می دهد.

این واکنش نسبت به واکنشهای مشابه در مورد فلزات قلیایی و قلیایی خاکی بسیار کمتر از شدت واکنش است.

این یک روش معمول برای ایجاد مقادیر کم هیدروژن برای استفاده در آزمایشگاه است.