زایلیتول چیست؟

زایلیتول یک الکل قند طبیعی است (کربوهیدراتی که طعم شیرینی دارد اما حدود 50 درصد کالری کمتری نسبت به شکر در هر گرم دارد) که از گیاهان و مواد کشاورزی ساخته می شود.

از دهه 1960 در مراقبت های بهداشتی در درمان انفوزیون و در رژیم غذایی بیماران دیابتی استفاده می شود، اما اخیراً به عنوان یک شیرین کننده طبیعی که ممکن است به بهبود سلامت دهان کمک کند نیز شهرت پیدا کرده است.

از نظر شیمیایی، الکل های قندی ترکیبی از صفات مولکول های قند و مولکول های الکل هستند. ساختارشان به آنها اجازه می دهد تا گیرنده های چشایی را برای شیرینی روی زبان تحریک کنند.

این ماده ظاهری به صورت پودری سفید و کریستالی دارد.

زایلیتول به مقدار کم در بسیاری از میوه ها و سبزیجات یافت می شود. انسان حتی مقادیر کمی از آن را از طریق متابولیسم طبیعی تولید می کند.

این ماده یک الکل قندی است که به طور طبیعی در برخی گیاهان وجود دارد. اگرچه ظاهر و طعم آن شبیه شکر است، اما 40 درصد کالری کمتری دارد.

زایلیتول دارای شاخص گلیسمی (شاخص گلوکز) بسیار پایین است و قند خون یا انسولین را افزایش نمی دهد.

یکی از اثرات منفی شکر اضافه شده و شربت ذرت با فروکتوز بالا این است که می تواند سطح قند خون و انسولین را افزایش دهد.

این ماده یک عنصر رایج در آدامس های بدون قند، آب نبات، نعناع، غذاهای مناسب افراد دیابتی و محصولات مراقبت از دهان است.

شکر اضافه شده ممکن است تنها ناسالم ترین ماده در رژیم غذایی مدرن باشد.

به همین دلیل، شیرین کننده های بدون قند مانند زایلیتول در حال محبوب شدن هستند.

این ماده ی محبوب ظاهر و طعمی شبیه قند دارد اما کالری کمتری دارد و سطح قند خون را افزایش نمی دهد.

چندین مطالعه نشان می دهد که این ماده فواید زیادی دارد، از جمله در بهبود سلامت دندان ها بسیار مفید است.

این مقاله به بررسی زایلیتول و اثرات آن بر سلامتی می پردازد با شیمی رو همراه باشید:

فواید مصرف زایلیتول

] زایلیتول در بهبود سلامت دندان ها

زایلیتول شیرینی مشابه شکر معمولی دارد اما حاوی 40 درصد کالری کمتری است:

• قند: 4 کالری در هر گرم
• زایلیتول: 2.4 کالری در هر گرم

از آنجایی که این ماده یک شیرین کننده تصفیه شده است، هیچ ویتامین، مواد معدنی یا پروتئینی ندارد. از این نظر، فقط کالری را فراهم می کند.

زایلیتول را می توان از درختانی مانند توس یا از فیبر گیاهی به نام زایلان فرآوری کرد.

زایلیتول ها از نظر فنی کربوهیدرات هستند، اکثر آنها سطح قند خون را افزایش نمی دهند و در نتیجه به عنوان کربوهیدرات خالص به حساب نمی آیند، و آنها را به شیرین کننده های محبوب در محصولات کم کربوهیدرات تبدیل می کنند.

اگرچه کلمه “الکل” بخشی از نام آن است، اما این همان الکل نیست که شما را مست می کند. الکل های قندی برای افراد معتاد به الکل بی خطر هستند.

با توجه به سطوح بالای فروکتوز، می تواند منجر به مقاومت به انسولین و مشکلات متابولیک متعدد در صورت مصرف بیش از حد شود.

با این حال، زایلیتول حاوی فروکتوز صفر است و اثرات ناچیزی بر قند خون و انسولین دارد .

بنابراین، هیچ یک از اثرات مضر قند برای زایلیتول صدق نمی کند.

شاخص گلیسمی زایلیتول معیاری برای افزایش سریع قند خون توسط یک غذا  تنها 7 است، در حالی که قند معمولی 60-70 می باشد.

همچنین می توان آن را یک شیرین کننده مناسب برای کاهش وزن در نظر گرفت زیرا حاوی 40٪ کالری کمتری نسبت به شکر است.

برای افراد مبتلا به دیابت، چاقی یا سایر مشکلات متابولیک، زایلیتول یک جایگزین عالی برای شکر است.

در حالی که مطالعات انسانی مربوطه در حال حاضر در دسترس نیست، مطالعات بر روی موش ها نشان می دهد که این ماده می تواند علائم دیابت را بهبود بخشد، چربی شکم را کاهش دهد و حتی از افزایش وزن در رژیم غذایی چاق کننده جلوگیری کند.

زایلیتول سلامت دندان را افزایش می دهد.

بسیاری از دندانپزشکان استفاده از آدامس های شیرین شده با زایلیتول را توصیه می کنند و دلیل خوبی هم دارد.

زیرا مطالعات نشان داده اند که زایلیتول سلامت دندان را افزایش می دهد و به جلوگیری از پوسیدگی دندان کمک می کند .

یکی از عوامل خطر اصلی پوسیدگی دندان، باکتری دهان به نام استرپتوکوک موتانس است. این باکتری مسئول ایجاد پلاک است.

اگرچه مقداری پلاک روی دندان‌های شما طبیعی است، پلاک اضافی سیستم ایمنی شما را تشویق می‌کند تا به باکتری‌های موجود در آن حمله کند. این عامل می تواند منجر به بیماری های التهابی لثه شود.

 باکتری های دهان از گلوکز غذا تغذیه می کنند، اما نمی توانند از زایلیتول استفاده کنند. به این ترتیب، جایگزینی شکر با این ماده سوخت موجود برای باکتری های مضر را کاهش می دهد.

در حالی که این باکتری ها نمی توانند از الکل قند برای سوخت استفاده کنند، هنوز آن را می بلعند. پس از جذب زایلیتول، آنها قادر به جذب گلوکز نیستند – به این معنی که مسیر تولید انرژی آنها مسدود شده و در نهایت می میرند.

به عبارت دیگر، هنگامی که آدامس را با زایلیتول می جوید یا از آن به عنوان شیرین کننده استفاده می کنید، باکتری های مضر در دهان شما از گرسنگی می میرند.

مطالعات حیوانی همچنین نشان می دهد که زایلیتول ممکن است جذب کلسیم را در سیستم گوارشی شما افزایش دهد، از پوکی استخوان محافظت کند و دندان های شما را تقویت کند.

مطالعات انسانی نشان می دهد که این ماده چه با جایگزین کردن شکر یا افزودن آن به رژیم غذایی شما می تواند حفره ها و پوسیدگی دندان را 30 تا 85٪ کاهش دهد

از آنجایی که التهاب، ریشه ی بسیاری از بیماری های مزمن است، کاهش پلاک و التهاب لثه می تواند برای بدن شما نیز مفید باشد.

زایلیتول عفونت های گوش و مخمر را کاهش می دهد.

دهان، بینی و گوش های شما همه به هم مرتبط هستند.

بنابراین، باکتری‌هایی که در دهان زندگی می‌کنند می‌توانند منجر به عفونت گوش شوند که یک مشکل رایج در کودکان است.

یک مطالعه در کودکان مبتلا به عفونت های مکرر گوش نشان داده است، که استفاده روزانه از آدامس های شیرین شده با زایلیتول میزان عفونت آنها را تا 40 درصد کاهش می دهد.

زایلیتول در آدامس های بدون قند

سایر مزایای سلامتی بالقوه زایلیتول

کلاژن فراوان ترین پروتئین در بدن شماست که به مقدار زیاد در پوست و بافت های همبند یافت می شود.

برخی از مطالعات روی موش‌ها ،زایلیتول را با افزایش تولید کلاژن مرتبط می‌کنند که ممکن است به خنثی کردن اثرات پیری بر روی پوست شما کمک کند.

این ماده همچنین ممکن است در برابر پوکی استخوان محافظت کند، زیرا منجر به افزایش حجم استخوان و محتوای مواد معدنی استخوان در موش‌ها می‌شود

به خاطر داشته باشید که برای تایید این مزایا به مطالعات روی افراد نیاز است.

زایلیتول همچنین باکتری های دوستانه روده شما را تغذیه می کند، به عنوان یک فیبر محلول عمل می کند و سلامت دستگاه گوارش شما را بهبود می بخشد.

عوارض جانبی زایلیتول

این ماده به طور کلی به خوبی تحمل می شود، اما برخی از افراد با مصرف بیش از حد، عوارض گوارشی را تجربه می کنند.

الکل های قندی می توانند آب را به روده شما بکشانند یا توسط باکتری های روده تخمیر شوند.

این می تواند منجر به نفخ و اسهال شود. با این حال، به نظر می رسد بدن شما به خوبی با زایلیتول سازگار است.

اگر مصرف را به آرامی افزایش دهید و به بدن خود زمان دهید تا خود را تنظیم کند، احتمالاً هیچ اثر منفی را تجربه نخواهید کرد.

مصرف طولانی مدت این ماده کاملاً بی خطر به نظر می رسد.

اگر مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر (IBS) یا عدم تحمل FODMAP هستید، مراقب مصرف الکل های قندی باشید و به طور کلی از آنها اجتناب کنید.